De kerk staat aan het begin van de Voorstraat binnen een vierkante kerkring. Als herinnering aan de Watersnoodramp van 1953 staat bij de kerk een maquette met de namen van de slachtoffers. In de zijmuur is een steen gemetseld die de hoogte van de stormvloed aangeeft. De Voorstraat eindigt bij de dijk.

Ongeveer naast het houten praathuisje op de dijk bij de haven, stond tot in 1968 het echte Wachtje: een stenen huisje waaruit men de bevolking bij dreigend hoogwater waarschuwde. 

Vanaf de dijk kijken de hoofden waakzaam in de richting waar in 1953 het hoge water tijdens de Stormvloed vandaan kwam. Op deze en meerdere plekken aan de zuidkant van Sint Philipsland braken de dijken door. 

Het rioolwater van huishoudens en bedrijven uit Sint Philipsland wordt gereinigd op Tholen, op onze afvalwaterzuivering in Sint Maartensdijk. We persen het afvalwater door ondergrondse leidingen daar naartoe. In het zwarte gebouwtje met de groenblauwe deur bevindt zich ons rioolpersgemaal.

Dit gemaal is genoemd naar de kreek die het water verzamelt en aanvoert. Dit gemaal werkt met twee elektrisch aangedreven pompen al het overtollige (regen-) water van heel Sint Philipsland weg. Dit water spuien we door de dijk in de Krabbenkreek. Het gemaal kan per minuut zo’n 150.000 liter water wegpompen. Tot 1985 waterde Sint Philipsland ‘natuurlijk’ af: op drie plaatsen waren sluizen die bij laagwater het overtollige water in zee lieten stromen.

Om de 100 meter staan op de dijken dijkpaaltjes van het waterschap als plaatsaanduiding. Er zijn hele grappige bij.     

Met stuwen regelen we het waterpeil per polder. Zo blijft het waterpeil in iedere polder op de juiste hoogte.

Dit was lang geleden open water, maar dient nu als afwateringssloot. Het voert het polderwater naar gemaal de Luyster. Het is hier leuk om op de peilschalen de verschillende waterniveaus in de sloten af te lezen. De groene kast is een opvoergemaal om het water over de polders te verdelen. Dit is een geliefd gebied voor veel soorten watervogels en steltlopers. Ook de visarend komt wel eens langs. Vanaf dit punt kun je naar 2 vogelkijkhutten lopen. 

Op de dijk: het basaltblok met inscriptie geeft aan waar de dijk in 1953 doorbrak. Tijdens de Watersnoodramp braken de Sint Philipslandse dijken op 6 plekken door, aan de zuidwestkust. Bekijk ook de achterkant van het basaltblok eens. Sint Philipsland heeft nu een degelijke zeedijk van gemiddeld zes meter boven NAP. Bovendien gaat de Oosterscheldekering dicht bij dreigend onheil.

Dit is de enige buitendijkse ‘hollestelle’ in Nederland. Een hollestelle is een door mensen aangelegde drinkput met omwalling. Vroeger gebruikten herders de stelberg om naar toe te vluchten bij hoog water. Hier konden de schapen dan ook drinken. Het water erin is nog steeds zoet, want het is regenwater. De moeite waard om te bekijken, maar dat kan alleen wandelend, 650 meter, zie stippellijn op kaart.

Deze weg op de dijk wordt wel ‘de boulevard van Sint Philipsland’ genoemd. Het is de moeite waard om even af te stappen en de dijk op te lopen. De schorren zijn gevormd door opslibbing; verhoging doordat er bij hoog water steeds een beetje slib op komt. Met springtij staan ze nog steeds onder water. De schorren liggen bijna 1 meter hoger dan de binnendijkse polders. Schorren leveren een belangrijke bijdrage aan de kustverdediging. Maar een dijk is hier nog steeds van levensbelang.

Het waterschap onderhoudt in Zeeland zo’n 125.000 bomen langs polderwegen. Dit is een van de vele knotwilgendijkjes van Sint Philipsland.

Achter de dijk ligt hier een gemaal dat ‘achteruit pompt’: het laat water ín de polder, in plaats van er uit. Dat is uniek. Het gaat om zoet water uit het Volkerak Zoommeer. Het waterschap zorgt dat het via bestaande sloten wordt verspreid in het gebied. Zo staat er ook ’s zomers genoeg water in de sloten. Voor de landbouw is voldoende zoet water erg belangrijk.

Dit is een open gebied, maar sinds de bouw van de Philipsdam (1987) geen getijdegebied meer. Sinds die tijd viel het proces van opslibbing stil. De kreken werden hier in relatief korte tijd zoet. Er zijn mooie wandelingen door dit natuurgebied van 2,5 en 3,5 km. Er is een vogelkijkhut en een uitzichttoren.

U staat hier op een punt waar drie polders elkaar raken; bijna drie eeuwen puur Nederlandse polderhistorie. De Henriëttepolder ligt het laagst, de Prins Hendrikpolder is bijna een halve meter hoger en de Kramerspolder (NAP + 1.00 m) zit daar precies tussenin. Om met dit niveauverschil toch een goede afwatering te kunnen hebben, is de stuw nodig.